Ah Valentijn, we doen daar gelukkig niet echt aan mee hier... Maar toch wil ik deze dag aangrijpen om Bakman eens in de bloemetjes te zetten. Want de trouwe lezer heeft misschien al gemerkt dat De zwarte raap tweewekelijks verschijnt, telkens op een dinsdagavond, en dat is toch gedeeltelijk ook de verdienste van Bakman... Het gebeurt immers méér dan eens dat ik geen zin heb om te schrijven, of dat ik er de brui wil aan geven door een al dan niet ingebeeld fysiek kwaaltje. Maar Bakman heeft dat altijd snel in de gaten, waarna hij één of andere opmerking maakt die mij helemaal op mijn paard krijgt (zoals: 'de avond is pas ten einde als het 24u is', of 'we gaan nu toch niet plooien zeker' ) en ik uit koppigheid toch verder schrijf. Bovendien is Bakman hier de eindredacteur van dienst, waardoor schaamtelijke schrijffauten het daglicht meestal niet zien... Dankjewel Bakman, dat verdient een hartje van radijs!
Maar goed, genoeg romantiek, over naar de realiteit van de dag. Met ook nog een korte dienstmededeling voor Bakman: de aubergines werden gisteren gezaaid!
Dit jaar mogen ze weer ons terras ontsieren, toch?
Thank you! Love you very much!
Grote dank aan Bakman, dank zij zijn aanmoediging kunnen jouw schrijfsels ons door duister weer neergehaald gemoed terug opkrikken. Zelfs een zeldzaam fautje doet daar geen afbreuk aan 😉.
Dankjulliewel 🫶.