Tabula rasa

Tot diep in november schuurt en wringt het hier. De herfst zorgt ervoor dat ik de tuin eensklaps lelijk vind, de bodem ligt nog te bloot om zo de winter in te gaan, thuis struikelen we bijna over de dozen met gedroogde bloemen en ik wil al plannen maken voor volgend jaar maar het hoofd wil niet mee. Bah.

Gelukkig doen een paar dagen verlof wonderen: er worden zakken bladeren en stro aangerukt om de bodem te bedekken, wat dood is wordt gedeeltelijk weggehaald, de zaden worden per bloemsoort gesorteerd, en de aspergeplanten (die gelukkig de droge zomer overleefden!) vormen weer een mooi haagje:

En nu de tuin weer een soort tabula rasa is, kan ik plots ook weer de schoonheid zien in wat overblijft. Zoals deze bijna perfect symmetrische boerenkool:

En spruitjes, palmkool, snijbiet, crosne, aardpeer, rode kool, winterpostelein, nog een kleine collectie bietjes,.. Veel is het allemaal niet, maar het doet mij bijzonder veel plezier om af en toe nog eens de tuin in te kunnen om iets te oogsten. Ik hoorde op het nieuws dat er een overschot aan wintergroente is, en als je ergens de milde koolbladeren van een palmkool (cavolo nero) op de kop kan tikken, dan is dit echt wel een tip: https://dagelijksekost.vrt.be/gerechten/penne-met-palmkool-oesterzwammen-gandaham-en-provolone

Tot slot: geduld staat niet in mijn woordenboek, maar voor deze collectie wachtte ik wel flink tot na Sinterklaas om het uit mijn rariteitenkabinet te tevoorschijn te toveren:

Alsof ze speciaal voor De zwarte raap gemaakt zijn! Bij gebrek aan kerstboom in de Muurstraat, kreeg de vijgenboom voorlopig de twijfelachtige eer om zich als kerstboom te vermommen:

Laten hangen he, die kerstballen... Of het zal zonder kerstcadeautjes zijn onder de kerstboom en zonder kerstkaartje in de brievenbus!

Tot de volgende keer!