Eekhoornverdriet

Ik had vorige week een post zo goed als klaar, maar toen gebeurde iets droevigs* en voelde het ongepast om de tekst te posten. En samen met het droeve nieuws, leek ook de herfst stilletjes ons huis binnengeslopen te zijn, want de instorting van de tuin is ingezet en dit jaar wil ik echt mijn best doen om zoveel mogelijk te verzamelen en te sparen. Tijd dus om de kweekkarren te herintroduceren in onze woonkamer; deze keer niet om plantjes op te kweken maar om een bont allegaartje zaden en vruchten te laten drogen. Vanuit de lucht ziet dat er dan zo uit (met onderaan twee mooie Jarrahdale pompoentjes!):

Bakman wil dan wel eens bedenkelijk kijken, maar ik vind dit gratis herfsttafereel eigenlijk best mooi, en niets leuker dan tijdens het koken af en toe eens een droogboon te openen en te zien welke kleurrijke schatten er verstopt zitten in de de verdorde hulzen:

En zoals dat hier af en toe gaat, brengt de tuin mij in onverwachte situaties, want plots stond ik in de woonkamer van een tot dan onbekende vrouw, voor een gearrangeerde pompoen-appel ruil. 'Hoeveel ze me schuldig was voor de pompoen' vroeg de vrouw, waarop ik antwoordde dat ik eigenlijk net hetzelfde wilde vragen, want er bestaat nu eenmaal geen officieel ruiltarief voor pompoenen en appels. Maar oef, gelukkig had niemand schuld, en nu ben ik wel heel blij met mijn blozende appeltjes:

Dat kan niet anders dan eindigen in een lekkere appeltaart, maar daarover volgende keer meer!

*In memoriam Jo. We zullen de felblauwe Renault missen tussen alle chique karren in de Muurstraat. En ook de eekhoorns in de tuin blijven ontredderd achter, want de toekomst oogt somber zonder verse notenvoorraad in de schuur. Rust zacht Jo, we maken er nog het beste van dit jaar in je tuin, dat is beloofd.