Toen we tien jaar geleden ons huis bouwden, wilde ik doodgraag een eigen bureautje in de woonkamer. 'Wat ik daar dan wel wilde doen, aan dat bureautje?' vroegen mijn collega's, want het was nog het pre-coronatijdperk waarin er van thuiswerken geen sprake was. Ik moet iets gemompeld hebben over knutselen en prutsen (ik wist het toen eigenlijk ook niet echt...), maar een paar jaar later waren we toch maar mooi een bureau rijker. Zo dus:
Gezellig he! Helaas, de realiteit oogt vaak ietwat anders:
Gekaapt en mismeesterd door Het Meisje, awoert! Aan de rechterkant zijn twee kastjes met deuren, en ook daar heb ik toegevingen moeten doen, want enkel het onderste kastje behoort mij toe. Maar over dat kastje wil ik het dus even hebben. Want het herbergt mijn o zo dierbare verzameling van zakjes met zaaigoed, van tomaten tot radijs, van paprika tot droogbonen, de ark van Noach in zadenvorm!
Er is trouwens nog iets meer met het kastje aan de hand, want in de loop van januari begint het streken te krijgen en roept het af en toe dingen zoals: 'vuilpot, wie gaat dat hier binnen eens opruimen', of 'wanneer worden die bonen hier gezaaid???''.
Aaaaaargh, om knettergek van te worden. Gelukkig huist er een kleine Marie Kondo (de Japanse opruimgoeroe) in mij die graag orde schept in de chaos, en omdat misschien wel meer mensen worstelen met zaaistress, deel ik graag mijn werkwijze:
Alle zaden worden uit de kast gehaald en gesorteerd volgens soort.
Daarna maak ik een lijst met alle groentesoorten, en duid ik aan van welke soorten nieuwe plantjes/zaden moeten gekocht worden. Dat ziet er dus zo uit (gele fluo zijn plantjes die moeten aangekocht worden, oranje fluo zijn zaden die ik nog nodig heb):
Vervolgens noteer ik in welke maand alles moet gezaaid worden (of geplant, als het om gekochte plantjes gaat) -> dit zijn de twee rechterkolommen.
En daarna, en dat is misschien wel de belangrijkste stap, maak ik groepjes per maand. Tadaaaa!
Dat kan wat onnozel lijken, maar er zit wel degelijk een filosofie achter, genaamd: het probleem opsplitsen in deelproblemen*. Want de komende maand moet ik mij enkel over het februari-zakje ontfermen, terwijl al de rest weer netjes terug in de kast kan. Als jullie eens de Marie Kondo van de zadenwereld willen uitnodigen: ik kom met plezier langs!
Genoeg gefilosofeerd, om af te sluiten slecht nieuws uit de tuin:
De triestige stokjes hierboven zijn mijn tuinbonen die ik in de herfst zaaide. Bezweken onder een paar stormen en de sneeuw, ondanks dat ik ze netjes inpakte tegen de koude. Jammer, jammer, ... Een start in mineur in de moestuin, maar we gaan dat snel goedmaken he!
*Ik heb dat niet zelf uitgevonden hoor, dat is iets wat blijven hangen is na vele jaren wiskunde- en fysica-onderwijs. Maar neem het maar van mij aan, er schuilt een grond van waarheid in!