De tuinboon is nauwelijks vers te vinden in de groentewinkel of supermarkt (al lijkt Heijntje ze wel diepgevroren te lusten). Misschien is het omdat de boon een tikkeltje bitterder smaakt dan wat we van erwtjes gewoon zijn, of misschien is de opbrengst te laag. Wat hierna volgt, is in ieder geval een pleidooi voor een min of meer vergeten groente die instant lentevrolijkheid in de tuin brengt!
Tuinbonen kan je eigenlijk al in het najaar zaaien, de zaden zijn o.a. in de Aveve te vinden. Bovendien lijkt het zaaien altijd te lukken; een groente voor moestuindummies dus.
Als de winter intreedt zijn de plantjes een tiental cm hoog en met enige afdekking bij strenge vorst kunnen ze gewoon overwinteren, al zag dat overwinteren er dit jaar bij momenten wat zielig uit:
In de lente krijgen de planten een groeispurt en komen er bijzonder lekker ruikende bloemen tevoorschijn die een ware insectenmagneet zijn. Ik had de vorige jaren altijd klassieke tuinbonen staan met wit-zwarte bloemetjes, maar groot was mijn vreugde toen ik bij Kweek Gent ook de roodbloeiende tuinboon ontdekte, met karmozijnrode bloemen. Zo dus:
Eens de bloemen afvallen, komen er lange peulen aan de planten die je in mei/juni kan oogsten. De bonen kan je trouwens ook gewoon in het voorjaar zaaien, dan is de oogst een viertal weken later.
Boontjes doppen (een perfect klusje voor onder de stralende zon), even koken in water en klaar is kees!
En zo aten we gisteren de eerste tuinbonenoogst, in een lekkere risotto met pancetta, erwtjes en de eerste spinazie uit de tuin. Het oogstseizoen is eindelijk begonnen! En volgend jaar iedereen aan de tuinboon he... Willen we dat afspreken?
Comments