Melancholia

Ik ken werkelijk niets van klassieke muziek, en hoewel ik mij daar bij momenten wat voor schaam, ben ik niet van plan daar enige verandering in te brengen. Maar! Muziek speelt hier wel degelijk een belangrijke rol, en zeker bij de intrede van de herfst kan ik uren op repeat naar dezelfde nummers luisteren. Onder andere naar dit prachtige Fake Empire van The National (hier te beluisteren): Stay out super late tonight - Picking apples, making pies - Put a little something in our lemonade - And take it with us. Oh, zo mooi.

Over appels gesproken: ik moet hier zelf geen appels plukken want ze worden mij langs alle kanten aangeboden. Daarom ook dat ik plots zin had om een appelspecial te maken voor De zwarte raap! Want we kijken daar soms een beetje op neer he, op die saaie appels, maar eigenlijk kan je daar best lekkere dingen mee maken, zoals deze appeltaart met stroopwafels en pecannoten (recept hier):

Omdat een appelspecial een beetje zielig zou zijn met maar één taart, was ik mij op Het Internet nog eens aan het verwonderen over alle soorten appeltaarten die een mens kan maken. En alsof de duivel ermee gemoeid was, zag ik tijdens al dat gescroll plots een appeltaartfilmpje passeren waaronder één van mijn andere favoriete herfstsongs gemonteerd was (The White stripes, We're going to be friends), dus toen was de keuze voor de tweede taart snel gemaakt. Een bijzonder mooie taart ook, met allemaal flinterdunne schijfjes appel op een hazelnootbodem (recept hier). Bij mij ziet dat er wat minder spectaculair uit, maar toch:

Bovenstaande appeltaart was eigenlijk tien keer lekkerder dan deze met de stroopwafels, en ook na het bakken zag ze er nog mooi uit. Een beetje veel werk wel, want om de taart te maken moest ik een tiental appels met de mandoline in stukjes snijden. En geen idee of 'mandolineren' een werkwoord is, maar naast de appels heb ik helaas ook twee vingertoppen gemandolineerd. Dus toen ik maandag op het werk kwam, moest ik tegen de collega's zeggen dat ze hun plan gingen moeten trekken want dat ik niet kon typen met mijn gemandolineerde vingers. Maar aangezien ik ter compensatie de overschot van de taart mee had, was dat voor iedereen gelukkig helemaal OK, ha!

Tot slot, er stond recent een artikel in de Knack over hoe onze groente steeds zoeter worden. Ik zal daar in de volgende Zwarte raap iets meer over schrijven, maar ter voorbereiding alvast een foto van een speciaal standbeeld in de tuin:

Wie weet wat het is, krijgt een deel van de opbrengst!