Toen Bakman en ik een tiental jaar geleden in Nederland waren voor één of ander sportief evenement, raakte ik gefascineerd door de kleurrijke zelfgeknutselde weggeef- en ruilkastjes in de wijk waar we verbleven. Ik had dat eigenlijk nog nooit gezien en het principe van iets weg te geven (al dan niet tegen een minimale vergoeding) leek in strijd met het cliché van de Hollandse krenterigheid. Intussen zijn de weggeef- en ruilkastjes gelukkig ook hier in Vlaanderen ingeburgerd en lijken er ook meer en meer zelfplukinitiatieven te ontstaan.
Geen idee waarom, maar ik heb daar dus ook altijd stiekem van gedroomd, om zelf een weggeef- of zelfplukhoekje te hebben. Het gratis-bakje deze zomer in de Muurstraat bleek een groot succes, dus werd het tijd om een versnelling hoger te schakelen... Gezegend met een mooie eerste pompoenoogst in de Muurstraat hielden Het Meisje en ik vorige week de Pompoenfabriek boven het doopvont en maakten we voor iedere pompoen een kaartje met QR-code en verwijzing naar deze link: https://www.dezwarteraap.be/the-smashing-pumpkins

Dat lijkt misschien belachelijk om voor elke pompoen een gepersonaliseerd kaartje te maken, maar ik was wat bezorgd dat de mensen mijn bonte collectie pompoenen zouden wantrouwen zonder extra info. Zeker nadat boer Lieven onlangs passeerde en zei dat hij al een paar keer naar mijn pompoenen had staan kijken, en nog nooit zo'n vreemde pompoenziekte gezien had:

Gelukkig geen reden tot paniek, want de pompoenen in kwestie zijn van het ras Galleux D'Eysines (oftewel Pinda pompoen vanwege de 'pinda's' die op de schil groeien) en zijn allesbehalve ziek! Vorige week dinsdagavond was het dan eindelijk P-day en installeerden we een deel van de geoogste pompoenen in de Muurstraat, samen met een bordje met wat meer uitleg en een spaarpotje voor een vrijwillige bijdrage (voor nieuwe bloemetjes voor volgend jaar!):

De dag nadien moest ik werken, maar tegen de middag kreeg ik deze foto doorgestuurd van mijn ouders (met de boodschap dat er iets rinkelde in de spaarpot):

En tegen 's avonds was de vrolijke pompoenbende volledig verdwenen, razendsnel dus! Nu is iedereen natuurlijk nieuwsgierig naar hoeveel centen er in het spaarpotje zaten, maar dat is helaas het geheim van de Pompoenfabriek. In ieder geval voldoende om er volgende jaar weer iets leuks mee te doen in de Muurstraat!
En oh, wat was dat allemaal best spannend eigenlijk. Want de Muurstraat ligt wat afgelegen en er kon vanalles gebeuren: de spaarpot gestolen, alle pompoenen meegenomen door iemand die ze even verder aan woekerprijzen wilde verkopen, .... Maar niets van dat alles gebeurde gelukkig. Wel kreeg ik de dag nadien een foto doorgestuurd van een vriendin, die voor de deur van haar papa's woning in Petegem dit vond:

Ze dacht dat dat een klein cadeautje van mij was, maar ik legde die pompoenen daar niet, en bij nader inzien lijken het ook mijn pompoenen niet te zijn. Dus wie is dan de mysterieuze pompoenweldoener van Petegem?? Maak u kenbaar!
Hopelijk moeten de werknemers van de Pompoenfabriek niet te hard werken…
Anne