Het zou de titel van een kinderboek kunnen zijn, maar het is bittere ernst. Sinds een paar jaar zitten we met minstens één mol, die ons grasveld ruïneert en Bakman tot wanhoop drijft. Vorig jaar dook de mol plots ook in de moestuin op, met alle schade van dien. Maar dit voorjaar zitten we niet alleen met een mol, maar ook met een poes die denkt dat ze de mol kan vangen. Dagen na elkaar brengt ze nu al door op ons verwoeste grasveld, meditatief starend naar de molshopen.
Af en toe gebeurt er een schijnbeweging, maar voorlopig staat de mollenteller op nul. We mogen dat niet zo uitspreken zeker, dat we hopen dat de teller snel omhoog gaat?
댓글