De zwarte Amenraap

Bakman en ik hadden wat verlof, en zoals dat hoort trokken we er even op uit. Of juister geformuleerd: ik wilde graag ergens naar toe, en Bakman moest mee. Want er zijn vaak een paar radartjes teveel die ronddraaien in mijn hoofd, en hoewel dat vaak vrolijke radartjes zijn die resulteren in prinsessen op een erwt en dergelijke, zitten er soms ook een paar zwarte radartjes tussen met een hang naar donker en hard. Om tot de kern van de zaak te komen: al een tijdje volg ik Amenra, West-Vlaamse metal-trots met Colin H. Van Eeckhout als frontman; bij ons vooral bekend van het prachtige 'A Solitary Reign' (kijk en luister zeker eens hier). De muziek is bij momenten loeihard, maar om één of andere reden laten de teksten en video's mij niet onberoerd. En zo kwam het dat ik in een opwelling tickets kocht voor het optreden van Amenra in Utrecht, en dat Bakman mee mocht/moest als begeleider tussen al het zware volk, ha. En nu vragen jullie je wellicht af wat dat in godsnaam te maken heeft met mijn groenselhof, maar er zijn wel degelijk een paar belangrijke verbanden:

• ik deel met Amenra een lichte obsessie voor verlaten kapellen en gebouwen, dode vogels, verdord land en levenspijnen. Ik kan niet zo goed verklaren waar die obsessie vandaan komt, maar wellicht zit dat toch ergens ingebakken in het West-Vlaamse DNA. En als ik dan een wandeling met buurvrouw Sien maak en we passeren langs een veld verdorde zonnebloemen, kan ik het toch niet laten om daar een foto van te nemen en het dode land tegelijk te verfoeien en een beetje mooi te vinden:

• een deel van de teksten zijn in het Nederlands*, en ik heb altijd een zwak voor bands die trouw blijven aan de moedertaal. Dus als er dan eindelijk eens een bankje komt in de Muurstaat, met gegraveerde tekst en al, dan zou dat wel eens kunnen dat ik mailde naar de band of ik een paar tekstregels mocht gebruiken. En dat ik dan al heel snel antwoord kreeg dat dat geen enkel probleem was, jeuj!

• ik weet niet of frontman Colin tuinder is (wellicht niet), maar één van de oudere songs van Amenra kreeg de naam 'Ogentroost' (nachtland/ogentroost/een nieuwe oogst/de lente is nabij). Ogentroots is de benaming van een kruidachtige plant die al sinds de 14de eeuw gebruikt wordt om oogkwalen te genezen en waarvan de rode adertjes in de bloem lijken op een bloeddoorlopen oog. En dan slaat onvermijdelijk mijn fantasie weer op hol, en zie ik een heiligenbeeld met bloedende ogen voor mij, omringd met plantjes ogentroost, en dan kan ik natuurlijk niet anders dan een zakje ogentroost op de kop te tikken:

  
  

  

Tot slot wil ik graag ook nog een frustratie delen. Want zoals jullie al dan niet weten, zit mijn ouderlijk bad ingegraven in de Muurstraat, met als doel aardpeer in te kweken en tegelijk de felle woekeraar in toom te houden. Twee jaar geleden, toen het nog allemaal om te lachen was, namen we daarvan deze foto:

Maar goed, onderstaande (recente) foto is wat minder om te lachen, want de witte streep is de rand van het bad en de knol links is een aardpeer, maar helaas zit deze laatste niet in het bad maar ernaast:

Net als een bijna volle emmer aardpeerbroeders die volledig losgebroken leken te zijn uit het bad. Oeioei. Maar om niet helemaal met kommer en kwel te eindigen: 't is hier ook nog wel eens plezant hoor! Met schilderwerken en felle verf, en drie vogeltjes die jullie vroeg of laat nog wel eens zullen ontmoeten:

Tot de volgende keer!

*Iets wat Bakman betwist, want hij hoorde het hele optreden lang enkel 'What the f*ck' als tekst.