Het begin
In 2009 kochten Bakman en ikzelf een stuk bouwgrond in de Vlaamse Ardennen. Al snel kwam er een huis op de grond, vervolgens een baby in het huis en tot slot een onkruidbos naast het huis. Na zes jaar in de wildernis (centen weet u wel), begonnen we na te denken over het ontwerp van onze tuin. Op het tuinplan verscheen een kleine bloemen- en moestuin, vlakbij ons terras en living. Achteraf biechtten mijn ouders, zelf in het bezit van een reusachtige lochting, op dat ze dit een ietwat vreemd idee vonden. Hoort een moestuin immers niet thuis helemaal achterin de tuin? Wat er ook van zij, de moestuin werd aangelegd in het verlengde van onze living en kreeg een een bescheiden oppervlak van 35 m². In het eerste moestuinjaar (2018) noteerden we trots in ons tuinboekje dat er aardappelen, ajuinen, tomaten, selder, ruccola, courgette en pompoenen geoogst werden. In 2019 kweekte ik voor het eerst een mooie collectie tomatenvariëteiten op. Er ontstonden een aantal nevenprojecten, zoals de schooltuin van dochtertje Fenne en de prachtige deeltuin van Petegem. Waar de eerste moestuinjaren nog volop gesproeid, gespit en gestrooid werd met slakkenkorrels, verschoof de focus voorzichtig naar pesticidenvrij tuinieren.
De tuin nu
Ondertussen, 5 jaar later, tekenen zich een aantal vaste lijnen af. Elk jaar komen een aantal klassiekers terug, zoals pompoen, tomaat en courgette. Daarna wordt de moestuin verder aangevuld tot een lappendeken van groente die gekozen werden op basis van mijn chaotische ideeën, impressies uit andere tuinen en inspiratie uit culinaire hoek. Alle soorten worden in kleine hoeveelheden aangeplant, maar de oogst wordt altijd optimaal benut en voor speciale groente spendeer ik graag een paar uurtjes meer in de keuken.
Aangezien ik mij bij de plantenkeuze vaak laat leiden door mooie kleuren en vormen, start het kweekwerk hier meestal met zaadjes in plaats van met kant-en-klare plantjes. Gezegend met een paar grote zongerichte ramen wordt ons huis daarom vanaf maart omgetoverd tot een mini-serre. Bakman is nog niet helemaal mee met het serreverhaal en krabt elk jaar in zijn haar als de verrijdbare serrekarren de keuken binnengereden worden, dus blijft het opkweken voorlopig beperkt tot één raam (maar we hebben er nog vijf op overschot, ha!).
Wat we hier doorheen de jaren gecreëerd hebben, wijkt af van een klassieke moestuin zoals ik die als kind kende van thuis met grote moestuinvakken en teeltrotatie. Onze keukentuin ligt dichter bij het huis, is kleiner en kan ons niet dagelijks van verse groente voorzien. Maar onze beperkte 'kitchen garden' heeft een aantal belangrijke voordelen: door zijn beperkte oppervlakte vraagt de tuin minder onderhoud, wordt mulchen en pesticidevrij kweken haalbaar, ... . En bovendien is het plezier van eigen groente op te kweken en te verwerken hetzelfde als bij een klassieke lochting. Het is dus een kleine droom om met deze blog mensen te inspireren en iedere moestuintwijfelaar over de streep te trekken om zelf een groentetuintje, hoe klein ook, op te starten!
Aje stillestoat goa je achterut
Laat ons wel zijn, ik ben geen gediplomeerd boer. Hier worden successen afgewisseld met kleine en grote mislukkingen. Maar dromen mag altijd, en het realiseren van deze blog is er eentje van. Maar er zijn nog meer dromen, zoals een permanente moestuin die ons doorheen de winter en lente loodst. Wordt vervolgd!